چقدر دلم میخواد توی این وضعیت چیزی بنویسم که آبی بشه روی آتیشم، مثل همیشه که وقتی حال روحی خوبی ندارم با نوشتن آروم تر میشم.
اما مشکل اینجاست که نمیدونم چی بنویسم، فقط میدونم میخوام بنویسم!
به نظرم توی دنیای ت انقدر دورویی و حیله هست که هیچکس از مردمی که اون بالا بالا ها نیست و خودش مستقیما مهره اصلی نیست امکان نداره هرگز بفهمه نیت هرکس چیه و هرکس چرا یک کاری رو میکنه کی خوبه و کی بد که به نظر من اصلا خوب مطلق بین انسان هایی که معصوم نیستن وجود نداره و همه از یک کنار خاکستری ان.
با این همه تناقض و کج فهمی رفتار همچین دنیای کثیفی فکر میکنم خیلی اشتباهه که مردم عادی متعصبانه به هم بپرن و همدیگه رو پاره پاره کنن.
توی این چند روز چیزی که از همه بیشتر ناراحت کننده بود برام پیام های پر از نفرتی بود که مردم برای همدیگه مینوشتن به جای اینکه دشمنی رو ببینن که بخاطرش به جون هم افتادن. و خیلی با کلمات ناراحت کننده برای هم حتی آرزوی مرگ میکردن. برای هم وطن خودشون!
حتی اگر با یکی دیگه مخالف هستی این آدم میتونه کسی باشه که تا چند وقت پیش باهاش حتی دوست بودی. اینکه حالا نظرامون انقدر مخالف همه به نظر من بیشترش حتی دست خودمون هم نیست!
بستگی به خانواده و شرایطی داره که توش بزرگ شدیم و خیلی کم ممکنه کسی خودش رفته باشه و بدون اینکه بقیه چی میگن ببینه دوست داره چی فکر کنه.
نظری که حالا داریم نمیگم همه اش اما بخش زیادیش شاید تاثیر گرفته از اطرافیانمون بوده.
نمیگم درسته که کسی تحت تاثیر باشه و خودش به مسائل فکر نکنه اما موقع فحش دادن به این فکر کنیم که اگر من توی شرایط اون بودم همین نظری که الان دارم رو داشتم؟ انقدر از خودم مطمئنم؟
در هر حالت حتی اگه تمام اینها هم به نظر شما اشتباه باشه بنظرم بد و بیراه گفتن به هم وطن خودمون اشتباهه چون مسلما اون هم با بد و بیراه من نظرش تغییر که نمیکنه هیچ بیشتر پافشاری میکنه و با فحش دادن فقط میخوایم خشم خودمون رو تخلیه کنیم که کاش راه های بهتری براش پیدا کنیم چون شدیدا بهش نیازه.
درباره این سایت